طبق قانون هیچ زنی حق ندارد جدا از شوهرش در خانه‌ای مستقل زندگی کند مگر در مواردی خاص.

هدف اصلی ازدواج، تشکیل یک زندگی مشترک از سوی زن و مرد و زندگی در کنار یکدیگر است و در صورتی که زوجین، جدا از یکدیگر زندگی کنند، هدف اصلی از ازدواج و تشکیل خانواده محقق نمی‌شود. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی موضوع جدا زندگی کردن زن از شوهر می‌پردازیم.

جدا زندگی کردن زن از شوهر

اصولا زن موظف است در همان محلی که شوهرش سکونت دارد زندگی کند و نمی‌تواند بدون دلیل موجهی زندگی خانوادگی را ترک کند.

چرا که در این صورت عدم تمکین محقق شده است و هرگاه این عدم تمکین زن به اثبات برسد، حق نفقه زن از بین خواهد رفت.

با این حال، در برخی از موارد، زن می‌تواند در محلی به غیر از محل سکونتی که شوهر تدارک دیده است زندگی کند که با عنایت به قانون مدنی، استثنائات محل سکونت زن در محلی غیر از اقامتگاه شوهر عبارتند از:

• در مواردی که زن با سکونت در منزل شوهر دچار خوف جسمی، روحی و حیثیتی می‌شود، می‌تواند به دلیل عسر و حرج از سکونت در محل اقامت همسر امتناع کند.
•  در برخی از شرایط، زن می‌تواند قبل از ایفای کامل وظایف زناشویی، از حق حبس در عقد نکاح استفاده کند و از سکونت در منزل شوهر امتناع کند.
• در شرایطی نیز زن حق تعیین محل زندگی را ضمن عقد ازدواج شرط کرده است که در این صورت، می‌تواند در محلی غیر از اقامتگاه مرد سکونت داشته باشد که این موضوع تحت عنوان شرط محل سکونت توسط زن شناخته می‌شود.

ضمانت اجرای عدم حضور زن در منزل مشترک

در مواردی که زن اختیار تعیین خانه را ندارد، باید در خانه‌ای که شوهر تهیه کرده است، سکونت کند. در صورت امتناع، مرد می‌تواند دعوای الزام به تمکین را مطرح کند که در صورت محکومیت و عدم اجرای آن به اصطلاح قانون، ناشزه محسوب شده و مستحق دریافت نفقه نیست.

اگر زن از شوهر اجازه اختیار مسکن را گرفته باشد، این حق محدود به زمان خاصی نیست و هر چند مرتبه می‌تواند از این حق استفاده کند.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی بیشتر با نکات حقوقی مطلب تقسیم اموال در طلاق را مطالعه کنید