در دوران کرونا کارمندان اغلب به صورت دور کار فعالیت می کنند که این شیوه کارکردن شامل مقررات خاصی است.

به طور کلی در تعریف کار می‌توان گفت فعالیتی که در برابر انجام‌دادن آن پول دریافت کنید، کار نامیده می‌شود. بنابراین، هر کاری که بی‌نیاز از مراجعه حضوری به محل کار فیزیکی باشد، می‌تواند دورکاری در نظر گرفته شود. در دوران کرونا با توجه به تاثیر آن بر زندگی افراد ضروری بود تا دورکاری و قوانین مربوط به آن بیشتر در قوانین ایران مدنظر قرار گیرد. در این نوشتار از مجله دلتا به بررسی دورکاری در قانون کار میپردازیم.

دورکاری برای کارمندان و کارگران

دورکاری در قانون کار تنها مربوط به رابطه بین کارمند و کارفرما است و نه کارگر و کارفرما.

این قانون که «قانون مدیریت خدمات کشوری» نام دارد، تنها مربوط به کسانی است که برای دولت یا حکومت مشغول به کار هستند. در حال حاضر، تنها راه دورکاری برای افراد غیر کارمند، توافق با کارفرماست.

آیا با دورکاری، حقوق کم می‌شود؟

قانون کار در مواقع دورکاری، کارفرما را موظف کرده است که  علاوه بر حقوق توافق‌ شده، حداقل پنج‌ درصد از حقوق کارمند را به‌عنوان «کمک‌هزینه جانبی» به او بپردازد.

این کمک‌هزینه شامل هزینه‌های تجهیزات و امکانات رفاهی کار در خانه است. به‌علاوه، هزینه‌های رفاهی دورکاران با کارمندان دیگر تفاوتی ندارد و همچنین امکان اضافه‌کار (طبق کیفیت و اندازه کار محول‌شده) طبق تأیید کارگروه وجود دارد.

دورکاری کارمندان چگونه تایید می شود؟

در دوران کرونا کارگروه اجرایی طرح دورکاری، طبق قانون وظیفه دارد که دورکاری کارمند را تصویب کند و البته پیش از آن، صلاحیت کارمند نیز باید تأیید شود.

طبق مصوبه اگر چند کارمند هم‌زمان متقاضی و شایسته دورکاری باشند، اولویت با معلولان، زنان باردار و زنانی که کودک زیر شش‌سال دارند است.

پیشنهاد مطالعه: مطلب در مورد بیمه مشاغل آزاد چه می‌دانید؟ را بخوانید.