بر اساس فقه اسلام و قانون مدنی، طلاق یک عمل تشریفاتی است؛ یعنی قانون‌گذار برای طلاق شرایطی را پیش بینی کرده است که صرفا طلاق در آن شرایط صحیح و درست است.

یکی از شرایطی که هنگام طلاق در خصوص زنان مقرر شده است، پاک بودن زن است. یعنی اینکه طلاق در زمان حیض ( عادت ماهانه) زن صحیح نیست. البته این امر استثنائاتی هم دارد. در این مطلب از مجله دلتا به موضوع طلاق در دوران عادت ماهانه می‌پردازیم.

حکم طلاق در عادت ماهانه

قانون مدنی به پیروی از فقه اسلامی، حکم طلاق در عادت ماهانه زن را مشخص نموده است. بر اساس ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی، “طلاق زن در مدت عادت زنانگی یا در حال نفاس صحیح نیست “.

نفاس حالتی است مانند عادت زنانگی که هنگام زایمان در زنان به وجود می‌آید و مدت آن حداکثر ده روز بعد از زایمان است. شاید هدف از این قاعده آن باشد که طلاق در زمانی انجام شود که امکان معاشرت و نزدیکی بین زن و مرد وجود داشته باشد تا شاید از آن جلوگیری شود.

موارد مجاز طلاق در عادت ماهانه

همان‌گونه که گفته شد، بر اساس قانون مدنی، اصل بر باطل بودن طلاقی است که در مدت عادت ماهانه زن یا دوره نفاس واقع می‌شود مگر در چند مورد که به شرح زیر است:

طلاق زن آبستن یا باردار

معمولا در دوران حاملگی عادت زنانگی یا نفاس وجود ندارد. به همین دلیل، طلاق در این دوران بلامانع است و قانون‌گذار پاکی زن را در این مورد شرط ندانسته است. اگر به مطالب طلاق علاقه دارید به مطلب طلاق به دلیل نداشتن رابطه زناشویی مراجعه کنید.

طلاق قبل از نزدیکی

هرگاه زن و مرد بخواهند از هم طلاق بگیرند و رابطه زناشویی هم بینشان واقع نشده باشد، قانون‌گذار نیز پاکی زن را شرط ندانسته است و این طلاق از نوع طلاق بائن است.

طلاق از طرف شوهر غایب

اگر شوهر زن، غایب بوده باشد و در زمان طلاق با زن در یک منزل سکونت نداشته باشد، نمی‌تواند اطلاع حاصل کند که زن در عادت ماهیانه است یا خیر؛ در این شرایط پاکی زن شرط طلاق نیست.

همچنین، در سایر مواردی که زن و شوهر جدا از هم زندگی کنند، به نحوی که آگاهی مرد از وضعیت زن ممکن نباشد، در حکم غیبت مرد هست و طلاق دادن او صحیح است.

پیشنهاد مطالعه: برای آشنایی با نکات حقوقی مطلب مجازات سقط جنین بدون اجازه شوهر چیست؟ را مطالعه کنید.